Widząc tę refleksję Fiony, czuję się głęboko poruszona. Czasami prawdziwy ból zna tylko ta osoba, która go doświadcza, nawet mąż i mama nie są w stanie się z nim utożsamić. W pierwszych trzech miesiącach ciąży miałam poważne mdłości, kilka razy wymiotowałam aż zostawała tylko kwaśna woda. W środkowych miesiącach, po mniej niż dziesięciu minutach spaceru, miałam drętwienie rąk i opuchnięte nogi. W ostatnich dwóch lub trzech miesiącach moje ciało czuło się jakby było odłączone, miałam bóle pleców i lędźwi. W ciągu dwóch dni porodu skurcze sprawiły, że naprawdę poczułam, co to znaczy chcieć umrzeć. Naprawdę w jednej chwili zrozumiałam, dlaczego niektóre kobiety w ciąży myślą o skoku z okna. Po otwarciu na dziesięć palców mój mąż towarzyszył mi podczas porodu, a na końcu byłam tak wyczerpana, że pięciu lekarzy, w tym on, musiało pomóc, a to trwało prawie dwie godziny, moje brzuch było całe sine od uciskania przez lekarzy. Po porodzie też nie było łatwo, pierwszego dnia nie mogłam wstać z łóżka, być może z powodu znieczulenia nie mogłam oddać moczu przez kilka godzin, potrzebowałam dwóch osób, które pomogłyby mi znieść ból i usiąść na toalecie, czekając prawie godzinę. Musiałam karmić osiem razy dziennie, a gdy męża nie było, musiałam sama prowadzić samochód z opiekunką do szpitala, zbyt wiele cierpienia, którego nie potrafię opisać. W tym czasie jeszcze musiałam handlować kryptowalutami, co było jeszcze trudniejsze do wyrażenia. Za każdym razem, gdy rozmawiałam o projektach, ktoś mówił, że skoro jestem w ciąży, powinnam więcej odpoczywać, ale dziewczyny, tak jak chłopcy, gdy nadchodzi rynek, naprawdę nie chcą przegapić okazji. W dniach przed porodem, pierwszej nocy, gdy miałam podane leki na wywołanie porodu, pielęgniarka powiedziała, żebym poszła spać, a strach przed porodem w połączeniu z FOMO związanym z stbl sprawił, że miałam zawroty głowy. Drugiej nocy, po porodzie, gdy znieczulenie jeszcze nie przeszło, znów były nowe tokeny aster i spotkanie dotyczące stóp procentowych, chciałam idealnie zarządzać swoim ciałem, ale nie mogłam. Innych przykładów jest mnóstwo, przerywany sen podczas karmienia sprawił, że trudno mi było dobrze przemyśleć wszystko. Po ciąży miałam kilka szczęśliwych wydarzeń, jak Trump czy wlfi, ale więcej było bezsilności i chaosu, często cicho ocierałam łzy, a hormony ciążowe sprawiły, że czasami miałam napady szaleństwa. Rodzina i opiekunka nie zalecały, by w domu, gdzie jest noworodek, były psy, a ja nie widziałam swojego psa, którego mam od ponad pięciu lat, przez prawie miesiąc. Właściwie czuję, że moja miłość do dzieci i zwierząt jest taka sama, trudno mi zrezygnować z tej części dla kogokolwiek. Dlatego nieprzygotowanie jest uzasadnione, niekoniecznie musi być, to też jest uzasadnione. Kobiety naprawdę często tłumią swoje potrzeby dla rodziny i partnera. Mam zbyt wiele przyjaciółek, które zmuszają się do zapomnienia o bólu dla miłości, nie wiem, dlaczego tak jest, ból to ból, trudności to trudności, nie mów, że jest w porządku! Posiadanie tego dziecka uważam za coś dobrego, ale ból jest prawdziwy. Siła to nasz wybór, a nie obowiązek.